مکان یابی برخی QTL های کنترل کننده تحمل به خشکی در یک جمعیت دابلد هاپلوئید جو

این تحقیق به منظور شناسایی نشانگرهای مولکولی پیوسته با ژن های مرتبط با تحمل به خشکی در جو اجرا شد. 158 لاین دابلد هاپلوئید جو به همراه والدین متحمل به خشکی آنها Wi2291) و (Tadmor در دو منطقه تل هادیا و بردا با تفاوت بارندگی حدود 100 میلی متر در شرایط دیم ارزیابی شدند. در هر دو آزمایش مزرعه ای از طرح آلفا – لاتیس با دو تکرار استفاده شد. نقشه پیوستگی با استفاده از 50 نشانگر SSR و 93 نشانگرAFLP تشکیل شد و نشانگرها به هشت گروه پیوستگی منتسب شدند. تعداد، مکان ژنومی و میزان اثر QTLهای کنترل کننده صفات وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص حساسیت به خشکی(SSI) و محتوای نسبی آب برگ (RWC) تعیین و نشانگرهای پیوسته با آن ها شناسایی شد. نتایج حاصله نشان داد که آلل های مطلوب QTLهای کنترل کننده اغلب صفات، در هر دو والد وجود داشتند. برای وزن هزار دانه در تل هادیا و بردا به ترتیب شش و نه QTLشناسایی شد که میزان اثر افزایشی آن ها بین نیم تا دو و نیم گرم بود. از بین هفت QTL شناسایی شده برای عملکرد دانه در دو منطقه،QTL پیوسته با نشانگرp16m184f مشترک بود. دو QTL جداگانه در تل هادیا و بردا، در میانگین داده های دو محیط نیز مشاهده شد. برای شاخص حساسیت به خشکی که مبتنی بر داده های دو محیط بود، سه QTLتشخیص داده شد که دو تای آن ها در کنترل عملکرد دانه نیز دخالت داشتند. نشانگرBmag13 با QTL های کنترل کننده هر سه صفت وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص حساسیت به خشکی پیوستگی داشت.